Napoleon leidde zijn onderdanen over de zogenaamde Napoleonsbanen / Napoleonswegen.

Dit waren wegen, die speciaal werden aangelegd op zogenaamde leylijnen en leylijnkruisingen.

​

Leylijnen zijn energiebanen, die in die tijd met een wichelroede uitgemeten werden en die een positieve en voedende energie afgaven, aan allen die eroverheen liepen/reden.

Napoleon gebruikte juist deze wegen, zodat zijn soldaten het lopen langer konden volhouden en per kilometer meer energie over hielden.

​

Leylijnen zijn ook energiebanen, die in bepaalde structuren over de aarde lopen en belangrijke punten op aarde met elkaar verbinden, zoals bijv. piramides,  de centra van heilige plaatsen en de centra van steencirkels, zoals Stonehenge in Engeland.

 

Een zelfde energetisch systeem draagt de mens in zijn lichaam. Dit noemt men meridianen.

Zij die acupunctuur beoefenen, maken gebruik van deze meridianen.

De aarde heeft dus een zelfde energetisch systeem, zoals ook het menselijk lichaam dat heeft.

​

De ingang van dit labyrint is gemaakt op het Westen, zoals dat ook in de kathedraal van Chartres uit de 12e eeuw in Frankrijk het geval is. Het roosvormige centrum van het labyrint wordt ook wel verbonden aan Jerusalem, de hoofdstad van ‘het beloofde land’ Israël.

​

​

​

​

Het labyrint dient verschillende ‘bedoelingen’.

Enerzijds kun je het lopen als een symbolische pelgrimage naar Jerusalem.

Daarnaast zou het kunnen dienen, om inzichten te krijgen in patronen en ‘kindstukken’, waar je in je leven tegenaan loopt en anderzijds zou het kunnen dienen als wensput of stiltemeditatie, om zodoende dichter bij je zelf te komen en daarbij inzichten te krijgen voor je eigen leven.

 

Een labyrint kan ook gezien en gevoeld worden als een weg naar binnen, het erkennen en herkennen van je diepste Zelf en als een weg naar je hart.

​

​

​